Nöbetçi Eczaneler
Üsküdar Üniversitesi NP Feneryolu Tıp Merkezi Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, ‘görünürde normal aile’ kavramından bahsederek, dışarıdan harika görünen lakin çocukların duygusal muhtaçlıklarını karşılamayan ailelerin, fark edilmeyen çocukluk travmalarına nasıl yol açabileceği konusuna açıklık getirdi.
Görünürde olağan aile tehlikesi
Çocukluk çağı travmalarının, duygusal ihmal ve istismar, fizikî ihmal ve istismar ile cinsel istismar olduğunu aktaran Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, “Ancak son çalışmalar ‘aşırı koruyucu kollayıcı aile’ alt başlığının da çocukluk çağı travmalarına dahil edildiğini söylüyor. Yani ebeveynleriniz siz büyürken sizi çok denetim etmeye çalışıyorsa, daima tüm arkadaşlarınızla tanışmak istiyorlarsa, siz yokken odanızı karıştırıp, günlüğünüzü okuyorlarsa, gereksinimlerinizi karşılıyor üzere görünüyor fakat duygusal açıdan kendinizi yalnız hissediyorsanız, görünürde olağan bir aileye sahip olabilirsiniz. Ve bu da bâtın kalmış bir çocukluk çağı travmasıdır.” dedi.
Ailedeki bakımın niteliği, bireyin yetişkinliğe adımında önde yer almasını sağlar
Görünürde olağan ailelerle dolu bir toplum haline geldiğimize işaret eden Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, “Dışardan mükemmel aile, anne-baba uyumlu, çocuklarıyla ilgili görünüm mevcut. Çocuk çeşitli kurslara gönderiliyor, eğitimler alıyor, hafta sonu gezileri oluyor, akademik açıdan destekleniyor. ‘Ben çocuğuma her şeyi veriyorum, her türlü ihtiyacını karşılıyorum’ diyor ebeveyn.” dedi.
Ailenin, sağlıklı bireylerin yetişmesi için birincil bakım alınan yer olduğunu kaydeden Demir, “Bu bakımın niteliği, bireyin yetişkinliğe adımında önde yer almasını sağlar. Ancak aile içi travmalar yoğunsa kişi akranlarına kıyasla bir adım geriden hayatına devam eder. Burada önemli bir kavram olan, gizli kalmış, belki de farkına varılmayan bir aile türü mevcut. Psikoloji literatüründe bu aileye ‘Görünürde Normal Aile’ denmekte.” açıklamasını yaptı.
Çocuklar, dış dünyaya gösterilen olumlu imajın gölgesinde büyür
‘Apparently Normal Family’ yani ‘Görünürde Normal Aile’ kavramının, çocukluk çağı travmalarını inceleyen literatürde, sıkıntısız, fonksiyonel ve ‘mükemmel’ görünen lakin derinlerde duygusal ihmal, kontrolcülük ya da ruhsal baskı barındıran aileleri tanımlamak için kullanıldığını aktaran Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, “Bu tür ailelerde çocuklar, dış dünyaya gösterilen olumlu imajın gölgesinde büyürken, gerçek duygusal ihtiyaçları ya göz ardı edilir ya da bastırılır.” dedi.
Görünürde normal olan bu aile yapısında, travmanın ekseriyetle fark edilmediğini ve çocuğun kendi duygusal gereksinimlerini tabir etmekte zorlandığına vurgu yapan Demir, “İşte gizli tehlike buradadır. Travmatik ortamın adı koyulmaz ve çocuk bu ortamda kendi olmak yerine ebeveyni odaklı olur. Kendi ihtiyaçlarını ikinci plana atar.” açıklamasını yaptı.
‘Kusursuz aile’ imajını sürdürme gayreti, çocuğun travmatik tecrübelerini göz gerisi edebilir
“Araştırmaların, dışarıdan normal görünen ailelerde büyüyen çocukların, çoğu zaman duygusal ihmal yaşadığını ve bunun uzun vadede derin psikolojik etkiler bırakabildiğini göstermektedir.” diyen Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, ayrıyeten araştırmaların, görünürde olağan ailelerde büyüyen çocukların, birçok vakit ‘duygusal güvenlik’ eksikliği hissettiklerini ve bu durumun ilerleyen yaşlarda depresyon, anksiyete ve bağlanma problemlerine yol açabileceğini belirttiğini lisana getirdi.
Demir, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Bu ailelerde, ebeveynler çocuklarına fizikî manada gerekli olan her şeyi sağlayabilir, hatta dış dünyaya karşı kusursuz bir aile imajı çizebilirler. Fakat, asıl sorun duygusal takviyenin, empati kurmanın ve çocuğun iç dünyasına gerçek manada temas etmenin eksikliğidir. Bu durum çocukta, ebeveynlerine karşı ‘görünmez’ olma hissini ve daima bir tatminsizlik hissini tetikler. Görünürde olağan ailelerdeki en temel problemlerden biri, çocuğun duygusal olarak inançta hissetmemesi ve bu yüzden de kendi kimliğini oluşturmada zorlanmasıdır. Ebeveynlerin ‘kusursuz aile’ imajını sürdürme uğraşı, çocuğun travmatik tecrübelerini göz arkası eder ve bu durum, travmaların hem fark edilmesini hem de işlenmesini zorlaştırır. Çocuk, gerçek hislerini ve acılarını bastırmaya zorlanarak, ilerleyen yaşlarda kendilik pahasını sorgulayan, diğerleriyle sağlıklı ilgiler kurmakta zorlanan bir bireye dönüşebilir.”
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı